HGKİlamlı İcra

İcranın Geri Bırakılmasının Karar Düzeltme için Mümkün Olmadığı

T.C.

YARGITAY

HUKUK GENEL KURULU

E. 2014/12-1822

K. 2014/999

T. 03.12.2014

ÖZET : Uyuşmazlık; icranın geri bırakılması istemine ilişkin davada karar düzeltme isteminin Hukuk Genel Kurulunca incelenebilmesi için İİK 33/3.maddesinde öngörülen teminat yatırılması koşulunun aranıp aranmayacağına ilişkindir. 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 33/3.maddesinde “İcra mahkemesi geri bırakılma talebini reddettiği takdirde borçlu ancak temyiz yoluna başvuru süresi içinde alacağı karşılayacak nakit veya mercice kabul edilecek taşınır rehin veya esham veya tahvilat veya taşınmaz rehni yahut muteber bir banka kefaleti göstermek şartıyla temyiz yoluna başvurabilir . Borçlunun yeter malı mahcuz ise veya borçlunun talebi üzerine temyiz yoluna başvuru süresi içinde yeter malı haczedilmişse bu fıkrada yazılı teminatı göstermeye lüzum yoktur.” düzenlemesinde açıkça temyiz yoluna başvurulması için teminat yatırılma koşulunun düzenlendiği karar düzeltme ile ilgili bir düzenleme bulunmadığı bu nedenle Hukuk Genel Kurulunca karar düzeltme isteminin incelenebilmesi için İİK 33/3.maddesindeki teminatın aranmayacağı sonucuna oybirliğiyle varılarmıştır.

DAVA : Taraflar arasındaki “icranın geri bırakılması” isteminden dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul 4.İcra Hukuk Mahkemesince davanın reddine dair verilen kararın bozulması üzerine direnme yoluyla; İstanbul 4.İcra HUKUK Mahkemesinden verilen 10.05.2012 gün ve 2012/285 E.-2012/423 K. sayılı karara yönelik davacı (borçlu) vekilinin temyiz dilekçesinin reddini kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’ndan çıkan 30.04.2014 gün ve 2013/12-1540 E.-2014/574 K. sayılı ilamın, karar düzeltilmesi yoluyla incelenmesi davacı (borçlu) vekili tarafından verilen dilekçe ile istenilmiştir.

Hukuk Genel Kurulu’nca dilekçe, düzeltilmesi istenen ilam ve dosyadaki ilgili bütün kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR : Dava, İİK.’nun 33.maddesine dayalı icranın geri bırakılması istemine ilişkindir.

Davacı (borçlu) vekili, Kadıköy 2.İcra Müdürlüğünün 2010/12946 E sayılı dosyasında alacaklı M… Gıda.. Ltd. Şti. tarafından borçlu S… Uluslararası Ltd. Şti. aleyhine girişilen takipte müvekkiline gönderilen İİK.89/1 haciz ihbarnamesi uyarınca mevcut dosyaya toplam 319 602 TL ödeme yapıldığını, dolayısıyla alacaklı STEKO Uluslararası…Ltd. Şti tarafından müvekkili aleyhine İstanbul 6.Asliye Ticaret Mahkemesinin 29.04.2010 tarihli ilamına dayalı olarak İstanbul 7.İcra Müdürlüğü kanalı ile girişilen takipte ilamda bildirilen 12.677,91 TL vekalet ücreti de dahil olmak üzere 332 273,91 TL için alacakların takas mahsubuna ve İİK 33.madde uyarınca icranın geri bırakılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı (alacaklı) vekili; İstanbul 6.Asliye Ticaret Mahkemesi kararından sonra borçlu yanca kanuna karşı hile kullanılmak sureti ile hiç doğmamış bir alacağa dayanarak borçlu Özgün Angan’ın sahibi yada kuvvetli bağları bulunduğu M… Gıda. Ltd. Şti. alacaklı görünmek sureti ile takip başlatıldığını, takibin Teb. K.35’e göre usulsüz olarak kesinleştirildiğini, akabinde davacının müvekkili şirkete olan kendi borcunu 89/1.birinci haciz ihbarnamesi ile muvazaalı şirketine aktararak borcundan kurtulmayı önceden planladığını tüm bu hususlardan yapılan işbu itiraz nedeni ile haberdar olduklarından Kadıköy 2.İcra Müdürlüğü’nün takip dosyasına itiraz dilekçesi sunulup icra mahkemesine de şikâyetçi olduklarını, nihayet davacı tarafından takas mahsup ve icranın geri bırakılmasına ilişkin talebinin reddine karar verilmesini savunmuştur.

Mahkemece, İİK 33.maddeye dayalı icranın geri bırakılması taleplerinin reddine karar verilmiştir.

Davacı (borçlu) vekilince temyiz edilen karar, Özel Daire’ce, icra takibinin borçlusu olması nedeniyle, kendisine tebliğ edilen haciz ihbarı doğrultusunda ödeme yapan borçlu Ö.. A..’ın, ödediği miktarları bu takipte mahsup ettirme hakkı olduğunun kabulü gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.

Yerel Mahkemece; önceki gerekçelerle ilk hükümde direnilmiştir.

Davacı (borçlu) vekili tarafından temyiz edilen direnme kararı, Hukuk Genel Kurulunca, kararı temyiz eden borçlu tarafından İİK.nun 33/3. maddesinde öngörülen teminatın yatırıldığı veya maddede belirtilen şekilde yeterli malın haczedildiği dosya kapsamından anlaşılmadığından davacının temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle yasada öngörülen teminatı yatırmayan ve yeterli malı da haczedilmemiş olan davacı (borçlu) vekilin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.

Davacı vekilince, Hukuk Genel Kurulunun temyiz dilekçesinin reddi kararının karar düzeltme yoluyla düzeltilmesi istenmiştir.

Hukuk Genel Kurulunda yapılan görüşme sırasında karar düzeltme isteminin Hukuk Genel Kurulunca incelenebilmesi için İİK 33/3.maddesinde öngörülen teminat yatırılması koşulunun aranıp aranmayacağı ön sorun olarak ele alınmıştır.

2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 33/3.maddesinde “İcra mahkemesi geri bırakılma talebini reddettiği takdirde borçlu ancak temyiz yoluna başvuru süresi içinde alacağı karşılayacak nakit veya mercice kabul edilecek taşınır rehin veya esham veya tahvilat veya taşınmaz rehni yahut muteber bir banka kefaleti göstermek şartıyla temyiz yoluna başvurabilir . Borçlunun yeter malı mahcuz ise veya borçlunun talebi üzerine temyiz yoluna başvuru süresi içinde yeter malı haczedilmişse bu fıkrada yazılı teminatı göstermeye lüzum yoktur.” düzenlemesinde açıkça temyiz yoluna başvurulması için teminat yatırılma koşulunun düzenlendiği karar düzeltme ile ilgili bir düzenleme bulunmadığı bu nedenle Hukuk Genel Kurulunca karar düzeltme isteminin incelenebilmesi için İİK 33/3.maddesindeki teminatın aranmayacağı sonucuna oybirliğiyle varılarak, ön sorun da bu şekilde aşılmıştır.

İşin esasına gelince:

SONUÇ : Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440.maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE, aynı Kanunun 442/3. ve 4421 sayılı Kanunun 4/b-1.maddeleri gereğince takdiren 226,00 TL para cezasının karar düzeltme isteyenden alınarak Hazineye gelir kaydedilmesine, 492 sayılı Harçlar Kanunu uyarınca 52,40 TL. karar düzeltme harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 03.12.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.

İlgili Makaleler

Başa dön tuşu